Casus van een sessie regressie- en reïncarnatietherapie
De cliënt heeft haar toestemming gegeven voor de publicatie van deze casus. Ellen is niet de werkelijke naam van de cliënt.
Ellen, een vrouw van 64 jaar, is heel erg boos op haar drie stiefdochters. De relatie met haar stiefdochters was de laatste jaren al niet goed, maar is pas sinds de dood van hun man/vader vorig jaar erg verslechterd. De dochters hebben zelfs een juridische procedure opgestart, opdat de erfenis niet naar haar toe zal gaan. Daarnaast heeft ze dagelijks last van buikkrampen en het gevoel alsof er een ‘knoop’ in haar middenrif zit. Ellen heeft het gevoel dat het het beste is om hen te vergeven, omdat alles dan makkelijker zal gaan; het lukt haar echter niet om over haar boosheid ‘heen te stappen’. Daarvoor komt ze bij mij.
Wanneer we gaan zoeken naar de kern, komen we uit bij ‘onrecht’ en ‘oneerlijk behandeld worden’. Voor Ellens gevoel ‘zien’ haar stiefdochters haar niet. Ze zien niet hoe ze ècht is, want als ze dat wel zouden zien, dan zouden ze haar geen proces aan doen. Al afpellend met ‘als dat gebeurt, wat gebeurt er dan’-vragen, komen we op het volgende uit: wanneer ze haar niet zien, kan Ellen hen niet bewijzen dat ze geen gelijk hebben. Wanneer ze dat niet kan bewijzen, verliest ze respect voor zichzelf. Wanneer ze geen respect meer voor zichzelf heeft, wil ze niet meer leven. Het gaat er hier even niet om wie er nou gelijk heeft. Dat doet de rechter maar. Het gaat om het gevoel van extreme boosheid waar Ellen vanaf wil en wat veroorzaakt wordt door iets wat binnenin haar zit.
Een doodswens aan het eind van het afpellen duidt erop dat de oorzaak in een vorig leven zou kunnen zitten. Dat wat haar het meest boos maakt, is het gevoel van onrecht en een gevoel van ‘daarvoor gestraft worden’. Wanneer ze zichzelf toestaat om deze twee gevoelens volledig te voelen, komt er verdriet omhoog; dit voelt ze in haar middenrif en buik. Dat zijn de drie punten die we nodig hebben om in het verleden te duiken, de oorzaak te achterhalen en alsnog te verwerken: de gedachte ‘ik word gestraft’, de emotie ‘verdriet’ en de plek in het lichaam waar ze de emotie voelt, ‘buik en middenrif’.
Wanneer Ellen zich sterk concentreert op deze drie aspecten, wordt ze door mijn woorden teruggeleid naar de allereerste keer dat deze drie aspecten ook in precies die combinatie voorkwamen. Het onderbewuste weet waar dat is. Soms gaat dat echter in stapjes, vooral bij cliënten voor wie reïncarnatie onbekend is. Zo ook bij Ellen.
Leven
Uiteindelijk komt ze bij een leven, waarin ze op haar knieën de vloeren aan het schrobben is met een lange jurk aan. Ze voelt zich intens en wanhopig verdrietig en ‘weet’ gewoon dat ze haar kind heeft vermoord. Haar echtgenoot beschuldigt haar daar ook van. Wanneer het grootste verdriet is uitgehuild, ontrolt het verhaal zich: ze heet Mirjam. Toen ze kind was, heeft haar tante haar kruidenleer geleerd. Dat heeft ze nooit aan haar echtgenoot verteld. De kruiden plantte ze tussen de bloemen achter in de tuin. Toen hun tweejarige dochter ziek werd met een soort hoest, kreeg ze van haar tante andere kruiden voor die hoest dan degene die ze al had. Hun dochter heeft het echter niet gered en daarna kwam alles uit. Het verraad van haar echtgenoot, wanneer hij haar van moord beschuldigt, snijdt door haar hart als door een mes gestoken. Toch is ze het wel met hem eens wat de dood betreft: het is moord, het is haar schuld. Ze beschuldigt zichzelf ook van onkunde en heeft geen respect meer voor zichzelf. In de gemeenschap staat ze alleen: ze is bang wat de mensen van de kerk gaan doen, als zij er achter zouden komen hoe ze echt is. Ze verschuilt zich, dat is haar straf. Kort na de dood van haar dochtertje wil ze zichzelf van het leven beroven, maar dat mislukt. “Zelfs dàt kun je niet, sukkel.”, sneert haar echtgenoot. In huis verandert ze in een grijze muis. Uiteindelijk valt ze gewoon dood neer, gestorven aan een gebroken hart.
Verwerking
Fysiek gezien bestaat het vorige leven niet meer; energetisch nog wel. In trance kunnen we dan een heleboel technieken toepassen die trucjes lijken en zonder trance heel vreemd en absoluut niet werkbaar. In trance gaat dat echter wel.
- Kon de dochter gered worden? We halen de tante van de kruidenleer erbij en een dokter uit de huidige tijd. We laten het meisje door hen onderzoeken. Dan blijkt dat de kruiden de juiste zijn voor die specifieke hoest. Ze waren echter te laat toegediend. De tante had het eerder aan kunnen zien komen door de ervaring die ze al had opgedaan, maar die had Mirjam door haar leeftijd nog niet opgedaan. Dit inzicht verlicht haar eigen schuldgevoel wat, maar het is niet weg. Opnieuw is er een golf van verdriet om het gemis van haar gestorven kind.
- Had het meisje ook gered móeten worden? Ellen gaat als Mirjam opnieuw door haar dood heen en wordt herenigd met haar kind. Na de eerste blijdschap zegt het meisje dat het haar tijd was; haar lichaam moest op dat moment dood. Voor Mirjam was de reden dat ze moest leren om voor zichzelf te gaan staan.
- Verraad van de echtgenoot. Wanneer ze voor haar echtgenoot staat, kan Mirjam geen woorden vinden, ze kan het mes niet uit haar hart trekken en is gewoon murw geslagen. Ze is zo in haar verdriet verstrikt geraakt, dat ze niet meer zelf kan beslissen wat ze wil. Daarom gaan we terug naar het moment dat ze dit beoordelingsvermogen heeft verloren. Haar onderbewustzijn weet wel waar ze zijn moet.
Dan komt ze terecht in het leven van Samuel, de slaaf. Hij werd geboren in slavernij. Toen hij begin 20 was, wilde hij vluchten. Zijn plan was om na de vlucht te werken, geld te verdienen en dan terug te komen om zijn vrouw en kind te halen. Hij wordt echter al snel gepakt en gescheiden van zijn vrouw en kind opnieuw aan het werk gezet op het land. Hij besluit dan om nooit meer iets te beslissen, want daardoor zorgt hij dat anderen moeilijkheden krijgen. Hij sterft op het veld door een ziekte aan zijn darmen. Wanneer hij door de dood is heen gegaan, kijkt hij terug naar zijn vrouw en dochter. Het gaat goed met hen; ze zijn gelukkig en trots op man en vader. Op een gegeven moment rent zijn dochter weg met haar geliefde; haar lukt het wel. Het zit in haar bloed; hij heeft het goede voorbeeld gegeven. Daardoor kan hij zijn besluit om zelf nooit meer iets te beslissen weer omdraaien. Dat besluit was voor dat leven en geldt niet meer in andere omstandigheden. De reden om als Samuel, de slaaf, te willen leven, was dat hij wilde leren om zichzelf van tirannie en slavernij te bevrijden. “Ze kunnen je lichaam wel gevangen houden, maar je geest niet.” Hij moest dus mislukken om te ervaren wat werkelijke vrijheid inhoudt. Samuel kan dat nu ervaren; tijdens zijn leven was het niet mogelijk. En alleen die ervaring werkt ook bevrijdend. Hij zegt: “het is het beste om te zijn wie je bent.”
Terug naar Mirjam en haar echtgenoot met een nieuw gevoel. Nu kan ze wel tegen hem zeggen wat ze vindt. Ineens is ze niet meer zo’n grijze muis. Hij zegt nog “hou je kop”, maar het heeft al lang niet meer zo’n impact als voorheen. Het feit dat ineens het bewustzijn van Ellen erdoorheen komt en in deze echtgenoot haar eigen eerste echtgenoot kan herkennen, werkt extra bevrijdend. Indertijd heeft hij na de scheiding een proces aangespannen om voogdij over hun dochter te krijgen; daarbij heeft hij haar tegenover de rechter anders voor geschilderd dan ze was, waardoor hij won. Opnieuw een dochter weg op tweejarige leeftijd; maar deze kwam terug! Door dit inzicht hervindt ze nog meer haar kracht. Ze kan vrienden maken in de kerk, mensen die haar ècht zien. De angst is weg. Het verdriet dat er nog zit, wordt eruit gehuild. Schuldgevoel, onkunde en disrespect voor haarzelf zijn verdwenen. Het mes uit haar hart is weg. Het gevoel van verraden zijn, is veranderd in een gevoel van ‘híj is stom’. Het doel van Mirjams’ leven ‘voor jezelf gaan staan’ is gehaald.
Terug naar het heden
Met deze nieuwe kracht gaan we terug naar de twee situaties in dit leven, die als eerste opkwamen. De feiten zijn hetzelfde. Doordat Ellen met de hernieuwde kracht van Samuel en Mirjam er anders in staat, verloopt de situatie nu ook anders. Wanneer Ellen zich voorstelt alsof ze nu voor de rechter staat samen met de stiefdochters in het proces om de nalatenschap, merkt ze dat dat rustig voelt, terwijl de boosheid anders door haar heen gierde bij een dergelijke voorstelling. ‘De eerste indruk is alles’ en Ellen kan voor de rechter rustig haar verhaal doen. De stiefdochters vindt ze nu zielig. Er is geen gevoel van onrecht meer. De extreme boosheid is verdwenen.
Als laatste lopen we nog een aantal situaties door, die in het begin van de sessie onrecht en boosheid opriepen, maar dan nu met deze nieuwe kracht. De situaties zijn niet veranderd, wel haar gevoel. Geen onrecht, geen boosheid, geen gevoel meer van gestraft worden. Hoewel de buikkrampen en de knoop in haar middenrif tijdens de sessie niet meer ter sprake zijn gekomen, blijkt een week nadien dat ze zijn verdwenen en niet meer teruggekomen.
Het proces heeft nog niet plaatsgevonden, waardoor we nog niet kunnen controleren of haar hernieuwde kracht blijvend is.

Angst ontstaat als het denken terugblikt op dingen die in het verleden gebeurd zijn of vooruitloopt op dingen die in de toekomst kunnen gebeuren.
Krishnamurti